Δεν θύμωνα ποτέ στην ζωή μου, πάντα με αφορούσε πώς θυμώνουν οι άνθρωποι. Όταν αρρώστησα πολύ σοβαρά μια φίλη με έφερε για θεραπεία στα άλογα ,δεν πίστευα ότι θα βοηθήσουν αλλά ο πνιγμένος πιάνεται απο τα μαλλιά του… Το άλογο σε δύο λεπτά από την στιγμη που βρεθήκαμε μαζί άρχισε να κλωτσάει, να τρέχει, να χτυπιέται… μου φαινόταν αστείο το θέαμα …άρχισα να ουρλιάζω, ξαφνικά όλος ο καταπίεσμενος θυμός 30 χρόνων ξεχείλισε…σαν ταινία η ζωη μου, μια σειρά υποχωρήσεων και καταπίεσης πέρασε από μπροστά μου. Κατάλαβα ότι φοβόμουν να θύμωσω ότι δεν προστάτευα τον εαυτό μου ……τα άλογα με βοήθησαν να ξεπεράσω την αρρώστια μου αλλά πάνω από όλα με έμαθαν πώς να προστατεύω τον εαυτό μου και πώς να καταλαβαίνω και να σέβομαι τις ανάγκες μου. Τα θυμάμαι συνεχώς με ευγνωμοσύνη